การไปทำงานต่างประเทศ เป็นอีกหนึ่งทางเลือกของแรงงานไทยที่จะออกไปขุดเงินขุดทองนอกประเทศเพื่อนำเงินก้อนมาตั้งตัว หรือ ส่งมาให้ทางบ้านเพื่อใช้จ่าย นอกจากกลุ่มประเทศยุโรป อีกหนึ่งตัวเลือกก็คือประเทศลิเบีย ตอนนี้แรงงานเหล่านั้นกำลังเจอปัญหาเรื่องหนี้สินที่ภาครัฐต้องเข้าไปช่วยเหลือ หนีภาวะสงคราม ต้องย้อนความก่อนว่า ทำไมแรงงานไทยถึงเจอปัญหาในการไปทำงานในประเทศลิเบีย ปัญหาดังกล่าวมาจากตอนนี้ประเทศลิเบียกำลังเจอภาวะสงครามกลางเมืองอย่างรุนแรง นั่นทำให้ทางการต้องดึงคนไทยกลับประเทศด่วนเพื่อความปลอดภัย ทีนี้เมื่อพวกเค้ากลับมาก็ทำให้เกิดอาการเคว้งคว้าง ตกงาน จนทำให้เกิดปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ เรื่องปากท้องตามมา ที่มาของเงินในการไป อีกเรื่องหนึ่งที่ภาครัฐต้องรีบเข้าไปช่วยเหลือแรงงานเหล่านี้ ก็เป็นเพราะว่าแรงงานไทยเหล่านี้เวลาไปทำงานเมืองนอกเกือบทั้งหมดจะเป็นการกู้เงินออกมาเพื่อเป็นทุนในการตั้งต้นไปทำงานในประเทศลิเบีย บางคนอาจจะต้องเอาที่นา ที่ดินไปจำนองเพื่อเป็นหลักฐาน สรุปว่าที่ไปทำงานลิเบียนี้ไปทำงาน ใช้หนี้ ไม่ได้ไปทำงานใช้เงิน ที่นี่เมื่อทำงานไม่ได้ตามสัญญาพวกเค้าก็ต้องโดนหักเงินจากหนี้เหล่านั้น จนทำให้หลายคนต้องเสียที่นาไปแบบช่วยอะไรไม่ได้เลย แนวทางช่วยเหลือ แนวทางการช่วยเหลือที่ทางการจะช่วยเหลือได้ มี 3 แนวทางคือ แนวทางแรกทางภาครัฐอาจจะต้องออกเงินกู้ ดอกเบี้ยต่ำเพื่อให้แรงงานเหล่านั้นมากู้ไปก่อนเพื่อนำไปโปะหนี้ จากนั้นก็จะได้นำเงินก้อนนี้ไปเป็นทุนในการดำเนินชีวิตต่อไป จะเป็นเอาเงินไปสร้างอาชีพอื่น หรือ จะไปทำงานแรงงานต่างประเทศอื่นต่อก็ได้ แนวทางที่สองภาครัฐอาจจะต้องนำแรงงานเหล่านี้ไปทำงานต่างประเทศอีกรอบก็ได้ ส่วนหนึ่งแรงงานเหล่านี้มีความพร้อม มีความต้องการไปทำงานต่างประเทศเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากภาครัฐสนับสนุนอาจจะส่งไปประเทศอื่นอย่างเช่น เกาหลี หรือ ฝั่งยุโรป ก็เป็นได้ แนวทางที่สามภาครัฐจะต้องเสริมเสริมด้านอาชีพให้กับแรงงานเหล่านั้น แรงงานกลุ่มนี้มีประสบการณ์การทำงานในต่างประเทศมาแล้ว นั่นอาจจะทำให้พวกเค้าอาจจะต้องการนำความรู้ ประสบการณ์เหล่านี้มาเปิดร้านทำเองในไทยก็ได้ ภาครัฐอาจจะต้องส่งเสริมพวกเค้าให้มีอาชีพต่อไป จะเห็นว่าแรงงานไทยกลุ่มนี้ภาครัฐต้องเข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากหากไม่ช่วยเหลือ แรงงานเหล่านี้อาจจะต้องเสียเงิน เสียทอง เสียที่ดินทำนา […]

สงครามของลิเบียนั้นได้เริ่มตั้งแต่วันที่ 20 มีนาคมนั้นเอง โดยที่ฝรั่งเศสเป็นตัวเปิดฉากสงคราม โดยการยิงระเบิดทำลายรถถังของลิเบียนั้นเอง ซึ่งการทำสงครามนั้นก็ได้มาถึงฉากที่เราต้องให้ประชาชนมาร่วมสู้กับทหารแล้ว โดยการช่วยให้กำลังใจประชาชนในการที่จะช่วยปกป้องประเทศนั้นเอง จะมีกลุ่มคนของรัฐบาลมาปลุกขวัญกำลังให้ประชาชนลุกขึ้นมาจับอาวุธเพื่อช่วยรบในการทำสงครามนี้ โดยที่ปลุกระดมกำลังใจของคนในประเทศนั้นเอง เพื่อที่จะคอยพูดน้าวโน้มให้คนในประเทศรุกขึ้นมาทำสงครามนั้นเอง ถือว่าเป็นเรื่องที่ให้คนในประเทศยิ่งคิดร้ายเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆนั้นเอง โดยในขณะที่ประเทศพันธมิตรก็เริ่มที่จะถอดกำลังออกเรื่อยๆแล้วนั่นเอง แต่ลิเบียก็ยังไม่คิดที่จะหยุดทำสงครามเพราะตัวเองยังไม่ชนะนั้นเอง และชาติตะวันตกก็จะไม่มีวันหยุดถ้าลิเบียยังไม่หยุดทำสงคราม แต่คนที่จะยุติสงครามนี้ได้ก็คงจะมีแต่คนที่ยอมแพ้ในการทำสงครามศาสนานี้นี่เอง เพราะการทำสงครามศาสนานั้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเกิดการแย่งชิงสิ่งศักดิ์ของศาสนาของตัวเองแล้ว คงไม่ยอมหยุดง่ายๆนั้นเองถ้ายังตกลงกันไม่ได้ โดยสงครามศาสนานี้ถือว่าเป็นสงครามระดับสงครามโลกเลยก็ว่าได้ เพราะจะต้องสูญเสียประชากรอย่างมากมาย และบ้านเมืองก็ถูกทำลายในระหว่าการสู้สงคราม ซึ่งการทำสงครามในแต่ละครั้งนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีสักเท่าไหร่ เพราะคำว่าสงครามไม่เคยมีคำว่ายอมแพ้หรือไม่ตอบโต้นั่นเอง ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยอมยกธงขาวไปอีกฝ่ายก็จะลุยไม่มีวันหยุดเลย ถึงว่าจะต้องเสียคนไปกี่รายก็จะไม่มีคำว่าออมมือเลยทีเดียว เพราะถึงไม่มีใครอยากให้เกิดสงครามขึ้นมานั่นเอง แต่ในสงครามเราก็จะมีคนที่คอยช่วยเหลือผู้ที่หนีจากสงครามอยู่ด้วย โดยการที่จะนำผู้ลี้ภัยออกจากสงครามไปก่อน เพราะจะมีประเทศเพื่อนบ้านที่คอยช่วยเหลืออยู่ตลอด เพราะว่าในการทำสงครามทุกประเทศจะมีประเทศที่ปรองดองกันนั่นเอง หรือประเทศที่ร่วมลงทุนธุรกิจกันนั่นเอง เลยจะลดผู้เสียชีวิตได้ในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะช่วยได้ไม่มากแต่ก็สามารถช่วยได้เยอะเลยทีเดียว สำหรับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับสงครามนั้นเอง เพราะบางทีเด็กเล็กคนท้องที่ไม่รู้เรื่องกับต้องมาตายในสงคราม เพราะความเลือดเย็นของคนที่ก่อสงครามนั้นเอง โดยที่ไม่สนใจ ว่าจะต้องเสียประชากรไปสักกี่คนตัวเองก็ไม่มีวันสนใจนั่นเองนี่แหละความเลือดเย็นของคนเรา