เหตุการณ์เริ่มต้นขึ้นเมื่อสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบียได้ลึกขึ้นต่อสู้อีกครั้ง หลังจากการตายของอดีตผู้นำ Muammar al-Qaddafi เมื่อกรกฎาคม 2012 ทางรัฐบาลได้มอบอำนาจให้แก่ General National Congress (GNC) ซึ่งพวกเขาต้องพบกับความท้าทายมากมายในอีกสองปีข้างหน้า รวมถึงการโจมตีของกลุ่มก่อการร้ายหัวรุนแรงเมื่อเดือนกันยายน 2012 ที่สถานกงสุลสหรัฐฯในเบงกาซี และการแพร่กระจายของรัฐอิสลามพร้อมกับการเกิดขึ้นของกลุ่มติดอาวุธอื่นๆ ทั่วประเทศ ในเดือนพฤษภาคม 2014 ได้มีเริ่มปฏิบัติการ Operation Dignity ซึ่งเป็นแคมเปญที่ดำเนินการโดย LNA เพื่อโจมตีกลุ่มก่อการร้ายของอิสลามในลิเบียตะวันออก เพื่อต่อต้านขบวนการนี้กลุ่มติดอาวุธก่อการร้ายและกลุ่มติดอาวุธของอิสลามรวมถึง Ansar al-Sharia ก่อตั้งกลุ่มเฉพาะกิจขึ้นเรียกว่า “Libya Dawn” ในที่สุดการต่อสู้ก็เปิดฉากขึ้นที่สนามบินนานาชาติของตริโปลีท้ายที่สุดสงครามกลางเมืองปะทุขึ้น มีการเปิดฉากการต่อสู้เพื่อควบคุมสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบีย พันธมิตรแต่ละกลุ่มได้สร้างการปกครองส่วนตนขึ้น มีการจัดตั้งกลุ่มทหารติดอาวุธซึ่งกระจายตัวกันออกไปทั่วพื้นที่ ในความพยายามที่จะหาทางแก้ไขความขัดแย้งเพื่อให้สร้างรัฐบาลที่เป็นเอกภาพขึ้นใหม่อีกครั้ง ทำให้ผู้แทนพิเศษของสหประชาชาติเดินทางไปยังลิเบียนำโดย Martin Kobler การเจรจาดังกล่าวส่งผลให้เกิดข้อตกลงทางการเมืองของลิเบียและ GNA ที่องค์การสหประชาชาติให้การสนับสนุน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะตั้งหลักได้แล้วก็ไม่ได้หมายความว่าปัญหาจะหมดไป GNA ยังคงต้องเผชิญกับอุปสรรคในการสร้างรัฐบาลที่มั่นคงขึ้นใหม่ให้ได้อีกครั้ง แถมยังมีกลุ่มหัวรุนแรงที่อาจรอลงมือก่อเหตุได้อีกทุกเมื่อทุกเวลา ความกังวลของนานาชาติที่มีต่อลิเบีย สหรัฐอเมริกาพันธมิตรยุโรป และสหประชาชาติยังคงแสดงความกังวลต่อการแตกแยกของลิเบียในครั้งนี้ ในขณะที่กลุ่มติดอาวุธได้พยายามแบ่งประเทศออกเป็นส่วนเล็กส่วนน้อย ยิ่งกว่านั้นในกรณีที่ไม่มีองค์กรปกครองหลักที่มีประสิทธิภาพมากพอจะจัดการปัญหาภายในได้ดีพอ รวมถึงมีปัญหาในด้านการการโยกย้ายถิ่นฐานของประชาชน รวมถึงปัญหาในด้านการค้ามนุษย์ยังคงเป็นปัญหาใหญ่ที่สำคัญ ลิเบียเป็นหนึ่งในสมาชิกขององค์กรเพื่อการส่งออกน้ำมัน (OPEC) […]

ประเทศสหรัฐอเมริกาพวกเค้าตั้งตัวเองเป็นตำรวจโลก เพื่อจะเข้าไปแทรกแซงกิจการภายในประเทศอื่นอยู่เป็นนิจ อเมริกามักจะทำให้เกิดชนวนสงครามภายในแต่ละประเทศเสมอ ลิเบีย เองก็เช่นกัน สภาพบ้านเมืองของพวกเค้าในตอนนี้มีความวุ่นวายไม่ต่างอะไรจากสงครามการเมืองเลยทีเดียว การแทรกแซงจากภายนอก ย้อนกลับไปตั้งแต่อดีต ประเทศลิเบีย มีการปกครองแบบเผด็จการนำโดย กัสดาฟี่ เค้าเป็นผู้นำของประเทศลิเบียมาอย่างยาวนาน จนทำให้หลายคนกังวลว่าการปกครองของกัสดาฟี่นั้น เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน ทำให้ประชาชนอยู่อย่างยากลำบาก และอีกมากมาย ด้วยเหตุผลดังกล่าว ทำให้อเมริกาตอนนั้นนำโดยท่านประธานาธิบดี บารัค โอบาม่า ตกลงจะแทรกแซงกิจการภายในประเทศด้วยการนำกองกำลังทหาร เพื่อบดขยี้กองกำลังของกัสดาฟี่ให้สิ้นซาก หลังจากสู้รับกันมานาน แน่นอนว่าด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ของอเมริกเหนือกว่าทาง ลิเบียของกัสดาฟี่อยู่หลายขุมนั่นทำให้ กัสดาฟี่ โดนจับกุมตัวในที่สุด ปิดฉากการปกครองระบบเผด็จการจากกัสดาฟี่มาอย่างยาวนาน ทุกอย่างเหมือนจะจบลงด้วยดีเหมือนหนังฮอลลีวู้ดที่เราดูกันเป็นประจำในโรงหนังใช่ไหม แต่เปล่าเลย ภาวะสูญญากาศการปกครอง ต้องยอมรับว่า กัสดาฟี่ ปกครองประเทศลิเบียมาอย่างยาวนาน ทำให้เค้ามีเครือข่ายอำนาจทุกกลุ่มมิติสังคม พอกัสดาฟี่ล้มลง ทำให้เกิดภาวะสูญญากาศทางอำนาจการปกครองของประเทศ ภาวะนี้น่ากลัวมากเนื่องจากไม่ว่าใครก็อยากจะขึ้นมามีอำนาจในการปกครองประเทศด้วยกันทั้งนั้น นั่นทำให้เกิดสงครามชิงอำนาจกันในหมู่ผู้มีอำนาจ นักการเมือง ทหาร คหบดี และอีกมากมาย ยังไม่นับเชื้อขั้วอำนาจเก่าที่ยังมีอำนาจ พร้อมจะกลับมาผงาดขึ้นอีกครั้ง สงครามภายใน เมื่อความต้องการแย่งอำนาจถึงจุดยอมไม่ได้ เจรจากันไม่ลงตัว ก็ทำให้ต้องมาวัดกันด้วยความรุนแรง อาวุธ กำลังทหาร จะเห็นว่าแม้อเมริกาจะหนุนหลังรัฐบาลใหม่ที่ตั้งขึ้นก็จริง แต่รัฐบาลใหม่เองก็ต้องเจอศัตรูรอบด้านจนทำให้การบริหารประเทศกลายเป็นเรื่องยากมาก เอาแค่การดำเนินประเทศตามนโยบายก็เป็นไปไม่ได้ ประชาชนผู้รับเคราะห์ […]

ข่าวในลิเบียกำลังเป็นขาวใหญ่เลยก็ว่าได้ เพราะวันที่ 20 มีนาคม ลิเบียได้ถูกโจมตีโดยชาติตะวันตกนั้นเอง ซึ่งทหารของลิเบียได้ถูกทำลายจากทหารของฝรั่งเศส เรียกได้ว่าเป็นการเปิดสงครามอย่างเป็นทางการนั้นเอง เพราะหลายชาติไม่อาจยอมรับข้อเสนอของลิเบียได้ และความเห็นที่ไม่ตรงกับอีกหลายประเทศนั้นเลยทำให้ลิเบียถูกโจมตีจากหลายประเทศด้วยกัน โดยอเมริกาก็ได้ทำการยิงขีปนาวุธครูซไปยังลิเบีย ที่ได้ทำการสร้างป้อมป้องกันไว้นั้นเอง โดยถือว่าพวกเขาอาจจะถล่มประเทศลิเบียทิ้งเลยก็ว่าได้ ซึ่งได้มีหน่วยแพทย์สากลเข้าช่วยผู้บาดเจ็บจากการรบครั้งนี้ แต่ทางทหารของลิเบียก็ได้ทำการสกัดเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะลอบเข้ามาทำร้ายนั้นเอง เพราะในเวลานี้ลิเบียไม่สามารถเชื่อใจใครได้นั้นเอง ซึ่งการต่อสู้ครั้งนี้ลิเบียต้องเดิมพันด้วยประชากรในประเทศก็ว่าได้ เพราะประชากรในประเทศไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย แต่ต้องกับมาเสียชีวิตจากสงครามที่ไม่เข้าใจกันนั้นเอง ถือว่าเป็นสงครามระหว่างศาสนานั้นเอง โดยลิเบียได้เคารพในการสั่งให้หยุดยิงและถอนกองกำลังออกนั้นเอง จากคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ เพราะเขาถือว่าการลงมติเป็นสิ่งที่ควรเคาระอย่างมาก โดยสงครามเป็นสงครามระหว่างศาสนานั่นเอง แต่สงครามนี้ก็ถือว่าเป็นสงครามที่สุญเสียประชากรไปอย่างมาก และทุกนาทีที่กำลังทำสงครามนั้นก็จะมีคนเสียชีวิตไปเรื่อยๆจนไม่สามารถรู้ได้ว่าต้องสูญเสียไปกี่คนด้วยกัน ซึ่งผู้นำของลิเบียก็พยามยามปลุกระดมกำลังใจของประกรให้ลุกขึ้นมาสู้เพื่อปกป้องประเทศของเรานั้นเอง โดยที่ให้เด็กและสตรีมาถืออาวุธในการต่อสู้เพื่อประเทศนั้นเอง ซึ่งถือว่าเป็นการสร้างให้ทุกคนกำลังช่วยกันสู้ในสงครามนั้นเอง เพราะสงครามทางศาสนานี้ถือว่าเป็นสงครามที่รุนแรงอย่างมาก และต้องสู้รบกันไปโดยที่ไม่รู้ว่าสงครามจะจบวันไหน และฝ่ายไหนจะชนะในการทำสงครามครั้งนี้ เพราะว่าต่างฝ่ายต่างก็มีพันธมิตรระหว่างประเทศนั้นเอง ซึ่งการช่วยทำสงครามในครั้งนี้ก็ได้มีหลายประเทศที่เข้ามาทำด้วยนั้นเอง โดยที่ต่างช่วยกันพาเด็กและคนเจ็บไปหลบในที่ปลอดภัยอยู่นั้นเอง ซึ่งสงครามศาสนาถือว่ามีความรุนแรงเท่ากับสงครามโลกเลยทีเดียว ถ้าขึ้นชื่อว่าสงครามแล้วก็ต้องมีคนเจ็บและตายนั้นเอง ซึ่งถ้าไม่มีใครยอมยุติสงครามก็จะไม่มีวันจบลงอย่างแน่นอน แต่ถ้ามีคนมาช่วยเป็นกลางและยุติสงครามนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไปนั้นเอง

สงครามของลิเบียนั้นได้เริ่มตั้งแต่วันที่ 20 มีนาคมนั้นเอง โดยที่ฝรั่งเศสเป็นตัวเปิดฉากสงคราม โดยการยิงระเบิดทำลายรถถังของลิเบียนั้นเอง ซึ่งการทำสงครามนั้นก็ได้มาถึงฉากที่เราต้องให้ประชาชนมาร่วมสู้กับทหารแล้ว โดยการช่วยให้กำลังใจประชาชนในการที่จะช่วยปกป้องประเทศนั้นเอง จะมีกลุ่มคนของรัฐบาลมาปลุกขวัญกำลังให้ประชาชนลุกขึ้นมาจับอาวุธเพื่อช่วยรบในการทำสงครามนี้ โดยที่ปลุกระดมกำลังใจของคนในประเทศนั้นเอง เพื่อที่จะคอยพูดน้าวโน้มให้คนในประเทศรุกขึ้นมาทำสงครามนั้นเอง ถือว่าเป็นเรื่องที่ให้คนในประเทศยิ่งคิดร้ายเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆนั้นเอง โดยในขณะที่ประเทศพันธมิตรก็เริ่มที่จะถอดกำลังออกเรื่อยๆแล้วนั่นเอง แต่ลิเบียก็ยังไม่คิดที่จะหยุดทำสงครามเพราะตัวเองยังไม่ชนะนั้นเอง และชาติตะวันตกก็จะไม่มีวันหยุดถ้าลิเบียยังไม่หยุดทำสงคราม แต่คนที่จะยุติสงครามนี้ได้ก็คงจะมีแต่คนที่ยอมแพ้ในการทำสงครามศาสนานี้นี่เอง เพราะการทำสงครามศาสนานั้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเกิดการแย่งชิงสิ่งศักดิ์ของศาสนาของตัวเองแล้ว คงไม่ยอมหยุดง่ายๆนั้นเองถ้ายังตกลงกันไม่ได้ โดยสงครามศาสนานี้ถือว่าเป็นสงครามระดับสงครามโลกเลยก็ว่าได้ เพราะจะต้องสูญเสียประชากรอย่างมากมาย และบ้านเมืองก็ถูกทำลายในระหว่าการสู้สงคราม ซึ่งการทำสงครามในแต่ละครั้งนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีสักเท่าไหร่ เพราะคำว่าสงครามไม่เคยมีคำว่ายอมแพ้หรือไม่ตอบโต้นั่นเอง ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยอมยกธงขาวไปอีกฝ่ายก็จะลุยไม่มีวันหยุดเลย ถึงว่าจะต้องเสียคนไปกี่รายก็จะไม่มีคำว่าออมมือเลยทีเดียว เพราะถึงไม่มีใครอยากให้เกิดสงครามขึ้นมานั่นเอง แต่ในสงครามเราก็จะมีคนที่คอยช่วยเหลือผู้ที่หนีจากสงครามอยู่ด้วย โดยการที่จะนำผู้ลี้ภัยออกจากสงครามไปก่อน เพราะจะมีประเทศเพื่อนบ้านที่คอยช่วยเหลืออยู่ตลอด เพราะว่าในการทำสงครามทุกประเทศจะมีประเทศที่ปรองดองกันนั่นเอง หรือประเทศที่ร่วมลงทุนธุรกิจกันนั่นเอง เลยจะลดผู้เสียชีวิตได้ในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะช่วยได้ไม่มากแต่ก็สามารถช่วยได้เยอะเลยทีเดียว สำหรับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับสงครามนั้นเอง เพราะบางทีเด็กเล็กคนท้องที่ไม่รู้เรื่องกับต้องมาตายในสงคราม เพราะความเลือดเย็นของคนที่ก่อสงครามนั้นเอง โดยที่ไม่สนใจ ว่าจะต้องเสียประชากรไปสักกี่คนตัวเองก็ไม่มีวันสนใจนั่นเองนี่แหละความเลือดเย็นของคนเรา