24 มีนาคมกับการทำสงครามไม่รู้ว่าจะจบลงตอนไหน

สงครามของลิเบียนั้นได้เริ่มตั้งแต่วันที่ 20 มีนาคมนั้นเอง โดยที่ฝรั่งเศสเป็นตัวเปิดฉากสงคราม โดยการยิงระเบิดทำลายรถถังของลิเบียนั้นเอง ซึ่งการทำสงครามนั้นก็ได้มาถึงฉากที่เราต้องให้ประชาชนมาร่วมสู้กับทหารแล้ว โดยการช่วยให้กำลังใจประชาชนในการที่จะช่วยปกป้องประเทศนั้นเอง จะมีกลุ่มคนของรัฐบาลมาปลุกขวัญกำลังให้ประชาชนลุกขึ้นมาจับอาวุธเพื่อช่วยรบในการทำสงครามนี้ โดยที่ปลุกระดมกำลังใจของคนในประเทศนั้นเอง เพื่อที่จะคอยพูดน้าวโน้มให้คนในประเทศรุกขึ้นมาทำสงครามนั้นเอง ถือว่าเป็นเรื่องที่ให้คนในประเทศยิ่งคิดร้ายเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆนั้นเอง

โดยในขณะที่ประเทศพันธมิตรก็เริ่มที่จะถอดกำลังออกเรื่อยๆแล้วนั่นเอง แต่ลิเบียก็ยังไม่คิดที่จะหยุดทำสงครามเพราะตัวเองยังไม่ชนะนั้นเอง และชาติตะวันตกก็จะไม่มีวันหยุดถ้าลิเบียยังไม่หยุดทำสงคราม แต่คนที่จะยุติสงครามนี้ได้ก็คงจะมีแต่คนที่ยอมแพ้ในการทำสงครามศาสนานี้นี่เอง เพราะการทำสงครามศาสนานั้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเกิดการแย่งชิงสิ่งศักดิ์ของศาสนาของตัวเองแล้ว คงไม่ยอมหยุดง่ายๆนั้นเองถ้ายังตกลงกันไม่ได้ โดยสงครามศาสนานี้ถือว่าเป็นสงครามระดับสงครามโลกเลยก็ว่าได้ เพราะจะต้องสูญเสียประชากรอย่างมากมาย และบ้านเมืองก็ถูกทำลายในระหว่าการสู้สงคราม ซึ่งการทำสงครามในแต่ละครั้งนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีสักเท่าไหร่ เพราะคำว่าสงครามไม่เคยมีคำว่ายอมแพ้หรือไม่ตอบโต้นั่นเอง ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยอมยกธงขาวไปอีกฝ่ายก็จะลุยไม่มีวันหยุดเลย ถึงว่าจะต้องเสียคนไปกี่รายก็จะไม่มีคำว่าออมมือเลยทีเดียว เพราะถึงไม่มีใครอยากให้เกิดสงครามขึ้นมานั่นเอง แต่ในสงครามเราก็จะมีคนที่คอยช่วยเหลือผู้ที่หนีจากสงครามอยู่ด้วย โดยการที่จะนำผู้ลี้ภัยออกจากสงครามไปก่อน เพราะจะมีประเทศเพื่อนบ้านที่คอยช่วยเหลืออยู่ตลอด

เพราะว่าในการทำสงครามทุกประเทศจะมีประเทศที่ปรองดองกันนั่นเอง หรือประเทศที่ร่วมลงทุนธุรกิจกันนั่นเอง เลยจะลดผู้เสียชีวิตได้ในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะช่วยได้ไม่มากแต่ก็สามารถช่วยได้เยอะเลยทีเดียว สำหรับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับสงครามนั้นเอง เพราะบางทีเด็กเล็กคนท้องที่ไม่รู้เรื่องกับต้องมาตายในสงคราม เพราะความเลือดเย็นของคนที่ก่อสงครามนั้นเอง โดยที่ไม่สนใจ ว่าจะต้องเสียประชากรไปสักกี่คนตัวเองก็ไม่มีวันสนใจนั่นเองนี่แหละความเลือดเย็นของคนเรา